مراحل اجرای سقف وافل | نحوه اجرای سقف وافل | طراحی سقف وافل

قالب وافل

مراحل اجرای سقف وافل | نحوه اجرای سقف وافل | طراحی سقف وافل

قالب های سقفی وافل قیمت مشابه در مقایسه به سایر قالب ها دارند. اما به دلیل امکان چندین بار استفاده از این قالب ها، مزایای فراوان آنها و همچنین قیمت کمتر سقف مشبک، به طور کلی از این نوع سقف استقبال زیادی می شود.
در زیر به مزایای آن خواهیم پرداخت.

این قالب ها پس از بتن ریزی برچیده می شوند و دائمی نیستند.

آنها را می توان چندین بار استفاده کرد.

این قالب ها سبک وزن هستند که جابجایی آنها را آسان می کند.

مقاومت زیادی دارند و قابل جابجایی هستند.

پس از بتن ریزی به راحتی می توان آنها را از بتن جدا کرد.

جنس این قالب ها پلاستیک کامپوزیت است، بنابراین پس از بلا استفاده شدن می توان آن را بازیافت کرد و در نتیجه منابع طبیعی را حفظ کرد و آسیب کمتری به محیط زیست وارد کرد.

این قالب ها نیازی به روغن کاری ندارند، اما برای سهولت جداسازی، پیمانکار سقف وافل شما می تواند آنها را با روغن هایی که برای قالب مضر نیستند چرب کند.

هنگام گریس کاری قالب باید مراقب بود که میلگرد چرب نشود زیرا این امر باعث کاهش چسبندگی و درگیری بین بتن و میلگرد می شود.

مراحل اجرای سقف وافل

احتمالا قبل از این نام این سوال در ذهن شما ایجاد می شود که چرا وافل؟! و نان وافل در ذهن شما تداعی خواهد شد.
شاید جالب باشد بدانید که تاریخچه استفاده از این سقف به دوران هخامنشیان و یونان باستان برمی گردد و مانند همه ایده ها و روش های دیگر روز به روز پیشرفت بیشتری می کرد.
این نوع دال بتنی به دلیل مشبک بودن و سبکی برای مکان هایی با سقف بلند و دهانه بلند طراحی شده است و امکان حذف ستون های اضافی وجود دارد.

جزئیات و مراحل اجرای سقف وافل

نحوه اجرای سقف وافل به شرح زیر شامل 5 مرحله می باشد که در ادامه به شرح هر کدام می پردازیم:

مرحله اول: زیرسازی سقف وافل

برای زیر سازی این سقف مطابق با نشریه 94 و همانند سقف های با تیرهای توپر عمل می کنیم. در این مرحله ابتدا لوله های داربست روی جک ها قرار می گیرند سپس قوطی ها روی لوله داربست قرار می گیرند تا توری شبکه ایجاد شود.

لوله ها و قوطی های داربست با سیم تقویت کننده به هم متصل می شوند.
به جای استفاده از لوله های داربست می توان کل زیرسازی سقف را با استفاده از قوطی ساخت.

نوع فونداسیون بر اساس ارتفاع دال تعیین می شود.

فاصله بین جک ها با ضخامت و ارتفاع دال نسبت عکس دارد. بنابراین، هرچه ضخامت و ارتفاع دال بتنی کمتر باشد، فاصله جک ها بیشتر می شود.

زیرسازی با جک

زیرساخت با داربست

در اجرای زیرسازی سقف وافل و جمع آوری آن نکات زیر باید رعایت شود:
برای پایه این سقف بهتر است از مقاطع مربع یا مستطیل استفاده شود. زیرا در مقاطع دایره ای نشیمنگاه برجسته در پایه ها کمتر است.
در مرحله زیرساخت باید دو شبکه متعامد پیاده سازی شود. لطفا توجه داشته باشید که پاشنه های قالب های وافل باید در یک ردیف قرار گیرند.
در صورت قرار گرفتن شمع ها روی زمین باید در نظر داشت که خاک زیر پایه های جک به دلیل دستی ریختن خاک و سست بودن آن و یا به دلیل افزایش فشار موثر سازه بر زمین باعث نشست خاک نشود.
به طور کلی در صورت نرم بودن خاک باید با افزایش سطح تکیه گاه شمع ها از نشست خودداری کرد.
اگر تکیه شمع ها سقف طبقه زیرین باشد، وزن شمع ها و سقف ساخته شده باید به عنوان بار زنده سقف زیرین در نظر گرفته شود.
با توجه به زمان سپری شده از بتن ریزی دال زیرین، باید آرماتورهای لازم برای آن پیش بینی شود. در غیر این صورت دال پایینی قادر به تحمل بار ورودی نخواهد بود و آسیب می بیند.
نوع پایه سقف وافل بر اساس ارتفاع سقف تعیین می شود. برای سقف های کمتر از 3.5 متر باید از بادبند ضربدری یا جک های معمولی و برای سقف های بیشتر از 3.5 متر از داربست یا جک های بلند یا اسکافولد استفاده شود.
فاصله بین جک ها با ضخامت و ارتفاع سقف رابطه معکوس دارد. بنابراین هر چه ضخامت و ارتفاع سقف کمتر باشد، فاصله جک ها بیشتر می شود.

مرحله دوم: قالب وافل را روی سقف قرار دهید.

پس از نصب زیرسازی، طبق نقشه های اجرایی و محاسبات طراح سازه، قالب های وافل مونتاژ می شود.
در جاهایی که تنش زیاد است، مانند محل برش ستون پانچ، تیرهای مخفی و موارد دیگر، دال جامد شده و از قالب های وافل استفاده نمی شود.
در قسمت هایی که قالب به تیر یا ستون می رسد برای جلوگیری از ایجاد درز و خروج شیره بتن باید از مقوای پلاستیکی یا کارتن پلاست استفاده شود.

مرحله سوم: تقویت تیرها و عرشه در محل

همانطور که گفته شد آرماتوربندی این دال بتنی در یک مرحله اجرا می شود که نسبت به سقف های یوبوت و کوبیاکس برتری دارد.
در سقف های توخالی نوع یوبوت یا کوبیاکس آرماتوربندی در دو مرحله قبل و بعد از نصب المنت های پرکننده انجام می شود.
در وافل ابتدا آرماتورهای پایینی در قسمت پایین تیرچه اجرا می شود سپس طبق نقشه ها رویه شبکه بالایی اجرا می شود.
بسته به نوع سقف، اگر یک طرفه باشد، آرماتورها در یک جهت و اگر سقف دو طرفه باشد، در دو جهت متعامد قرار می گیرند.
همانطور که گفتیم سقف وافل یک طرفه شبیه سقف تیرچه بلوک است. میلگردهای بالایی و پایینی تیرهای سقف وافل یک طرفه توسط قلاب به یکدیگر متصل می شوند. این نقش در تیرچه بلوک همان سخت کننده های زیگراگی است.
در سقف های وافل یکطرفه یک کلاف میانی اجرا می شود. اجرای این کلاف برای ادغام عملکرد سقف صورت میگیرد. کلاف عرضی مانند آرماتورهای وافل (تیرچه های درجا) یک میلگرد در بالا و یک میلگرد تقویت کننده در پایین اجرا می شود.
با این تفاوت که در این پوشش نیازی به استفاده از پین برای اتصال آرماتور فوقانی و تحتانی کلاف نیست زیرا بتن ریزی در محل انجام می شود و یکپارچگی لازم تولید می شود.
در سقف وافل یک طرفه کلاف های میانی در یک خط و عمود بر تیر قرار دارند اما در سقف وافل دو طرفه کلاف ها عمود بر یکدیگر هستند.

شبکه آرماتورهای بالایی سقف وافل باید کمی بالاتر از قالب ها قرار گیرند تا نقش آرماتور حرارتی را ایفا کنند. علاوه بر این، تقویت کننده های حرارتی عمود بر این آرماتورها قرار می گیرند تا از تنش های حرارتی جلوگیری شود. این آرماتورها حدود 2 سانتی متر از قالب فاصله دارند.

مرحله چهارم: ریختن بتن

بتن ریزی در یک مرحله انجام می شود و برای افزایش کیفیت و تراکم بتن باید با ویبراتور بتن به خوبی ارتعاش داده شود و از آنجایی که فضای کافی برای بتن وجود دارد نیازی به استفاده از روان کننده و مواد افزودنی برای بتن نیست.

قبل از بتن ریزی سقف وافل باید مواردی مانند قراگیری مناسب قالب ها در کنار هم بررسی شود. علاوه بر این بتن ریزی سقف دارای نکات و اصول زیادی است که در مقاله بتن ریزی سقف به آن پرداختیم.

مرحله پنجم: قالب ها و پایه ها را بردارید

طبق مبحث نهم استانداردهای ملی ساختمان، قوانین و اصول بتن ریزی این دال بتنی مانند بتن ریزی دال می باشد. پس از گذشت زمان لازم جهت خشک شدن بتن کلیه جک ها و لوله ها و قالب ها به جز پایه های ایمنی برچیده می شوند و پس از گذشت زمان لازم می توان پایه های ایمنی را از زیر دال بتنی جدا کرد.

مقررات ملی ساختمان به عنوان کامل‌ترین مقررات مربوط به ساختمان توسط وزارت مسکن و شهرسازی به همراه ضوابط و مقررات ساختمانی با هدف تضمین ایمنی، سلامت، کاربری مناسب و آسایش وضع شده است.
نکات مهم برای تعیین فاصله ستون ها در سقف وافل

اگر نکات زیر در ستون بندی این سقف نادیده گرفته شود مشکلاتی به وجود می آید. بنابراین به این نکات طراحی توجه کنید:

در این سیستم به دلیل حذف تیرهای مرکزی ، طراحی سایر المانهای سقف نظیر محل های پانچ ، المان های جمع کننده و پخش کننده از اهمیت بیشتری برخوردار است و همچنین نحوه ی اجرای درست این المانها میبایست رعایت گردد.

این دال بتنی در مکان هایی که نیاز به فضاهای باز داریم استفاده می شود. بنابراین در این مکان ها ستون ها باید به گونه ای طراحی شوند که حداکثر فضای مفید از بین نرود و از آن حداکثر استفاده شود.

آنها ستون ها ترجیحاً باید در داخل دیوارها نصب شوند. به همین دلیل نقشه های معماری تاثیر زیادی در تعیین محل ستون ها دارند.

فاصله ستون ها در این نوع دال لزوماً یکسان نیست و در یک محور قرار نمی گیرند.

در ساختمان های مرتفع، ستون ها ابعاد بزرگی دارند. بنابراین هنگام قرار دادن ستون ها بر روی پلان ها باید به حفظ زیبایی سازه دقت شود.

اصول طراحی فضای بین ستون ها در سقف مشبک

امروزه مانند سایر عناصر سازه از نرم افزارهای مهندسی مانند etabs و sap برای طراحی ستون ها استفاده می شود.

از جمله پارامترهای تاثیرگذار در طراحی ستون ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

ضخامت دال

کاربری سقف مورد نظر

فاصله بین دو محور تیر با توجه به ابعاد قالب تعیین می شود و حداقل 600 و حداکثر 900 میلی متر می باشد.

سخن نهایی

در این مقاله ما به مراحل اجرای سقف وافل پرداختیم، که شبیه اجرای دال تخت است اما بسیار ساده تر و سریعتر است، برای ساخت سقف وافل نیازی به تجهیزات خاصی نیست و می توان از ابزارهای یک سقف معمولی در اجرای آن استفاده کرد. اجرای سقف وافل نیاز به نیروی متخصص و آموزش دیده ندارد اما استفاده از پیمانکار مجرب در کیفیت اجرای سقف وافل تاثیر بسزایی دارد.

مراحل اجرای سقف وافل | نحوه اجرای سقف وافل | طراحی سقف وافل