روش های زیرسازی سقف وافل | پیمانکار اجرای سقف وافل

مراحل زیرسازی

روش های زیرسازی سقف وافل | پیمانکار اجرای سقف وافل

اولین مرحله در ساخت سقف وافل شامل طراحی شبکه ای از جک یا داربست است که البته پروفیل یا قوطی نیز نامیده می شود.

اگر خواستید بجای پروفیل چیز دیگری را جایگزین کنید، لوله ها انتخاب خوبی هستند. با این حال، پروفیل ها به دلیل ویژگی ها و کاربردشان با لوله ها تفاوتی دارند.

از مراحل دیگری که برای زیرسازی سیستم کاربرد دارد. نی یا چهار تراش است. دو مورد ذکر شده به طور گسترده برای زیرساخت استفاده می شوند و می توانند از جهاتی مفید باشند.

به طور خلاصه، دو شبکه عمود بر یکدیگر برای کف زیرین سقف وافل مورد نیاز است. قالب های وافل باید با پاشنه هایشان ردیف شوند. علاوه بر این، یک ردیف دیگر از پروفیل ها باید در زیر ردیف بالایی قرار داده شود که وظیفه انتقال بار به جک، داربست و پایه های نگهدارنده را دارد.

روش های زیرسازی سقف وافل

از مهمترین شرایط و قوانین طراحی این سقف، زیرسازی سقف وافل بوده و تاثیر زیادی بر اجرای سقف دارد. زیرسازی سیستم با سقف U شکل یا تخته توخالی قالب‌گیری شده دائمی متفاوت است، زیرا باید سقف کاملاً محصور باشد، در حالی که به اصطلاح یوبوت یا کوبیاکس اینگونه نیست و در عوض دارای یک سقف کامل است.

در حقیقت می توان ادعا کرد که به خاطر بکارگیری قالب های وافل، لایه زیرین سقف وافل شبیه سقف تیرچه بلوک است و نیاز به کشیدن شاسی دارد.

انتخاب بهترین پروفایل

لوله برای استفاده در شبکه بالایی یا در پروفیل های لوله ای و گرد مناسب نیست، زیرا نشیمنگاه وافل در این پروفیل های گرد بسیار ضعیف کار کرده، و فضای کمی را می گیرد.

به همین خاطر توصیه می کنیم که در صورت استفاده از لوله، باید در قسمت زیرین هر وافل دو تیر قرار دهید، در صورتی که اگر از لوله  مربع یا سایر قطعات مربع یا مستطیل به عنوان سطح بالایی استفاده کنید، کار صاف و مسطح می شود. امکان قرار دادن پایه ها در پروفیل یا موقعیت تیرها در شکل های وافل وجود دارد که باعث می شوند بسیار بهتر از پروفیل های گرد عمل کنند.

بنابراین در ساخت سقف وافل بهتر است از مقاطع مستطیلی و مربعی استفاده شود. که نحوه چیدمان آنها بستگی به نوع سقف دارد. دسته بندی های جداگانه ای برای استفاده از انواع مختلف پروفیل ها و ابعاد مورد نیاز برای آنها وجود دارد. پوشش وافل به عواملی مانند ضخامت و بار ساختمان بستگی دارد.

اتصال دادن قالب های وافل

از عوامل مهم و کاربردی در سیستم وافل که باید از آن استفاده کنید، اتصال میان قالب های وافل می باشد. که به دو صورت می توان آن را بیان کرد که یکی از این موارد بکارگیری میله های U شکل است. در این حالت زمانی که قالب های سقف لانه زنبوری در کنار هم قرار می گیرند، میلگردهای تقویت کننده U شکلی ساخته می شوند که در زیر قسمت پایین به گونه ای قرار می گیرند که قالب ها را محکم به هم وصل کنند تا در هنگام کار کارگران و ریختن بتن به هیچ وجه نباید مختل شود.

پس از باز شدن سقف، ستون ها نیز باز می شوند و همراه با سقف وافل به سقف بعدی منتقل می شوند. اتصال مدل دیگری دارد که به قفل شدن وافل بستگی دارد. در این مدل اجرا ابتدا فرم ها با استفاده از قفل های ثابت به یکدیگر متصل می شوند.

با استفاده از این قفل ها می توان به راحتی به این امر دست یافت. علاوه بر این، فرم ها نزدیک به هم قرار می گیرند.

منتقل کردن پروفیل به سطح زمین

کارکرد منتقل کردن پروفیل به سطح زمین به این صورت میباشد. که اول از سمت فرم های بالایی بار به پروفیل های پایینی می رسد و سپس از لوله های عمودی به تیرهای پایینی می رسد. برای انتقال بار به زمین سیستم های ایمنی پایین تر ممکن است به شکل جک، داربست یا وسایل دیگر باشند.

معمولاً از جک بر روی سقف دال برای انتقال این نوع بار با استفاده از جک استفاده می شود که باعث افزایش سرعت می شود. فاصله تا داربست ها نیز متغیر می باشد و با بار سیستم تغییر خواهد کرد. غالبا فاصله میان جک ها 1.20 سانتی متر می باشد. که برای سقف های عادی گزینه خوبی است.

این عدد برای همه سقف ها صدق نمی کند، اما به طور کلی عددی بسیار معقول و متناسب در نظر گرفته می شود. روش دیگر برای ساخت سقف وافل استفاده از داربست است. بکار گیری  جک سقفی دارای محدودیت هایی است که از مهمترین آنها می توان به محدودیت ارتفاع اشاره کرد.

به شکلی که اگر ارتفاع سیستم بیش از چهار متر باشد باید از جک های بلندتری استفاده کنیم که خطر کمانش را بیشتر می کند. به همین دلیل استفاده از جک برای سقف های تا ارتفاع ۵ متر و برای سقف های بالاتر از داربست یا داربست توصیه می شود.

مواد زیرسازی سیستم وافل

از سوالات کلی که طراحان و مجریان در مورد سقف وافل مطرح می کنند، لوازم و مصالح لازم برای اجرای سیستم، قالب های وافل که به دو شکل می باشند، هستند.

اهمیت اجرا و طراحی سقف وافل | معرفی سقف وافل

وافل دسته دار و وافل بدون دسته

در واقع فرم های وافل پاشنه شکل به گونه ای است که در پایین پاشنه تیرچه بلوکی پاشنه ای به حجم 1-2 سانتی متر وجود دارد. تا بتوان از آن در لبه قوطی های 6، 7 یا 8 استفاده کرد. فقط قوطی ها باید به عنوان ماده اصلی برای ساخت سقف وافل استفاده شوند.

اگر شکل های بدون پاشنه از جمله فرم وافل قفلی صاف است، پس پاشنه تیر به شکل وافل نیز صاف می باشد، می توانید برای فونداسیون از هر متریالی مانند چوب استفاده کنید. این امکان باعث میشود تا بازار تا حد امکان از فرم های بدون اتصال استفاده کند، زیرا پیمانکاران محدودیتی در ساخت سقف ندارند.

مراحل تقویت سقف وافل

1-زیرسازی و ساخت تیر

در اکثر سازه ها، تیرهای ساختمان به ارتفاع سقف نیست. یعنی این سیستم ها ۱۲ تا ۲۵ سانتی متر از سازه بیرون زدند. این کار برای ایجاد یک سیم پیچ قوی انجام می شود.

در سازه هایی که از بلوک های برشی استفاده می کنند، یک میلگرد ساختمانی بدون آویز بر روی سقف وافل جای می گیرد و تیر به اندازه ضخامت سقف است. به شکل مثال سیستم و میلگرد ها 35 سانتی متر لحاظ می شوند.

برای ساخت، از یک قالب ۴ سانتی متری و از سقف وافل یا نئوپان به ضخامت 2 سانتی متر استفاده خواهیم کرد. سپس لوله ای را از زیر تیر رد می کنیم.

در صورت وجود یا نبودن آویز روی سقف، برای فونداسیون سقف، ابتدا تیرهای محیطی بدون آویز را به صورت هماهنگ بین وافل ها از طریق قوطی یا لوله قرار می دهیم.

توجه: در صورت عدم وجود آویز، کار پیمانکار آسان تر می شود و هیچ نشتی از پشت بام وجود ندارد.

اگر تیرچه داریم، پس از فرم دادن، پایه را به صورت لوله بلند، قالب پلاستیکی یا چوبی روی آن و کناره های بدنه را در کنار تیر قرار می دهیم. گفته می شود که برآمدگی ها طراحی شده اند.

اگر جک ظرفیت حمل خود را در حین ریختن بتن از دست بدهد.  سقف وافل شکل قفل شدن به سمت پایین نمی آید.  زیرا وقتی یک جک خالی است جک دیگری آن را اشغال می کند.  قالب ها در یک جهت به هم متصل می شوند و به دلیل تلرانس های جک بار به طور یکنواخت بین تمام سقف ها توزیع می شود.  سقف قادر است، باری بین 200 تا 300 کیلوگرم را حمل کند.

2- اجرای المان ها

بعد از اجرای میلگردها، سپس به طراحی المان عمودی و افقی می پردازیم. در نتیجه المان عمودی شامل جک و داربست است.

  3 راهکار پیمانکار اجرای سقف وافل

1-زمانی که ارتفاع سیستم وافل از ۵ متر بیشتر باشد، مجری اول اسکوفیلد می‌سازد و شیر کنترل موتور را نصب می‌کند.  (کلید داخل لوله داربست ارتفاع و جهت را تنظیم می کند. یک قسمت از دهانه 200 که باید ارتفاع منفی داشته باشد)

2-یکی از گزینه های رایج و کم هزینه، سیستم هایی با خیز 5 متر است.  روش کار این است که یک داربست 2 متری بسازید و یک جک معمولی روی داربست قرار دهید و ارتفاع را منفی تنظیم کنید.

3- در این انتخاب از مرحله چکشی استفاده خواهد شد.  بر اسکافولد ۲ متری و ۲۳ سانتی متری روی سر آنها تشکیل شده است که سر داربست ها به فاصله ۱/۵۰ سانتی متر از هم قرار گرفته اند.  برای سازه های تونل سازی، این داربست ها به هم متصل هستند. درنتیجه جهت سیستم های مسکونی این مرحله لازم نیست.

نکته: یکی از ویژگی های مهم زیر سطح سقف وافل، قرار گیری مستقیم قالب روی جعبه های فلزی یا لوله های سقف است.  به این ترتیب می توان گفت: سرعت نصب و اجرای سقف های وافل بیشتر از سایر سقف های بتنی خواهد بود. زیرا کل سقف نیازی به اصلاح نخواهد داشت.

روش های زیرسازی سقف وافل | پیمانکار اجرای سقف وافل

سخن نهایی

طراحی سقف وافل در مقایسه با دیگر سقف های موجود سود بیشتری دارد. در این حالت با کاهش حجم کلی سیستم اشاره کرد. این به دلیل کاهش مصرف بتن است. خلاصه اگر همه لوازم مورد استفاده در این نوع سقف سازی به درستی قرار گیرند، استحکام و سفتی نهایی نیز افزایش می یابد.

روش های زیرسازی سقف وافل | پیمانکار اجرای سقف وافل